dungë

Nga Wiktionary

DUNGË f. vjet.

Pisqollë e vjetër me një grykë, topanxhë e vogël, cupe. Mbushi dungën. Qëlloi me dungë.


DUNGË mb.

1. Që e ka bishtin të shkurtër ose të prerë (zakonisht për dhitë). Dhi dungë.

2. Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit (zakonisht për dhitë).