disfatë

DISFATË f.

1. Shpartallim që pëson një ushtri në një luftë a betejë, thyerje e plotë; humbje e rëndë që pëson dikush në një ndeshje etj. Disfatë e plotë (e menjëhershme, e turpshme). Disfata të njëpasnjëshme. I shkaktoi disfatë. Pësoi disfatë.

2. Dështim në një punë; rënie e theksuar, humbje e ndjeshme. Disfatë ekonomike (politike).