bujtës
Shqip[redaktoni]
Bujtës
I m.sh. -
- Ai që kalon natën ose fle përkohësisht diku, ai që rri një natë a më shumë si mysafir te dikush, ai që vjen, për të bujtur; ai që rri disa ditë në një vend.
- spec. Ai që bëhet shtrat për diçka, mbartës. Bujtës ndërmjetës (përfundimtar) i larvave.
II mb.spec. - Që bëhet shtrat për diçka, mbartës. Organizëm bujtës. Qelizë bujtëse.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0