britmë

Nga Wiktionary
Versioni i datës 26 prill 2017 08:57 nga OctraBot (diskuto | kontribute) (Bot: Cleaning up old interwiki links)
(ndrysh) ← Version më i vjetër | shikoni versionin e tanishëm (ndrysh) | Version më i ri → (ndrysh)

Shqip[redaktoni]

Britmë f.sh. -

  1. i fortë, që nxjerr njeriu kur bërtet, thirrmë e fortë, klithmë; zëri që lëshojnë kafshët, ulërimë. Britmë e madhe (e fortë, e ngjirur, e çjerrë, shurdhuese). Britma e tufës. Lëshoi (një) britmë. Vuri britmën. Ia dha britmës.
  2. Shprehje e vrullshme e një ndjenje me zë a me pasthirrma; brohoritje. Britmë e gëzuar. Britma gëzimi (habie). E pritën (e përcollën) me britma.
  3. Zhurmë që krijohet nga zërat e disa vetave, kur flasin fort; zhurma që bëjnë dy ose me shumë veta kur zihen a kur shahen me zë të lartë. Britma kalamajsh.
  4. Thirrje, kushtrim; zhurmë që bëhet për një qëllim të caktuar. Lëshoi britmën dha kushtrimin.[1]

Etimologjia[redaktoni]

Shqiptimi[redaktoni]

Sinonime[redaktoni]

Antonime[redaktoni]

Fjalë të prejardhura[redaktoni]

Në gjuhë tjera[redaktoni]

Referencat[redaktoni]

  1. Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0