bishtor
Shqip[redaktoni]
Bishtor
I m.sh. - bishtuk.
II mb. -
- anat. Që ndodhet në bisht, i bishtit. Pjesa bishtore e trupit.
- Që ka bisht të gjatë, bishtje (për frutat dhe për disa perime). Dardhë bishtore. Qepë bishtore.
- tek. Që përbën një pjesë të vetme së bashku me bishtin. Frezë bishtore.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0