bindje
Shqip[redaktoni]
Bindje f.sh. -
- Veprimi sipas kuptimeve te foljeve bind, bindem. Metoda e bindjes. Forca e bindjes. Me anën e bindjes.
- Besimi i plotë se diçka është e vërtetë dhe e drejtë; mendim i ngulur e i palëkundur. Bindje e plotë (e patundur, e thellë). Bindje e ndërgjegjshme. Bindje e verbër. Kam (shpreh) bindjen. Krijoj (formoj) bindjen. Flas (veproj) me bindje.
- kryes. sh. Tërësia e pikëpamjeve që ka një njeri, mendimet që mbështeten në botëkuptimin e tij. Bindje politike (ideologjike, morale, filozofike). Bindje fetare. Formoj bindjet e mia.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0