besëpakë
Shqip[redaktoni]
Besëpakë mb. -
- Që nuk u beson sa duhet njerëzve të tjerë ose forcave të veta, që nuk ka shumë besim te diçka. Njeri besëpakë.
- vjet. Që nuk e kishte të fortë besimin te feja.
- Përd. em. sipas kuptimeve të mbiemrit.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0