besëkeq
Shqip
Mbiemër
besëkeq mb. -
- Që e shkel fjalën e dhënë, që s'mund a s'duhet t'i zihet besë, i pabesë.
- vjet. Që e kishte të dobët ndjenjën e besimit fetar, që ishte i lëkundur në besimin e vet fetar.
- Përd. em. sipas kuptimeve të mbiemrit.[1]
Etimologjia
Shqiptimi
Sinonime
Antonime
Fjalë të prejardhura
Në gjuhë tjera
Referencat
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0