bejllëk
Shqip[redaktoni]
Bejllëk m. -
- hist. Të qenët bej; vendi që zinte beu dhe titulli i tij.
- përmb. bised. Tërësia e bejlerëve, bejlerët.
- hist. Taksë në natyrë ose në të holla, të cilën ia paguanin fshatarët derebeut, që t'u siguronte një farë mbrojtjeje. Jepnin bejllëk.
- keq. Jetë e shkujdesur dhe me gjithë të mirat në kurriz të të tjerëve, jetesë si e beut; sjellje prej beu.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0