ballamar
Ballamar m.sh. -
- det. Litar i trashë, i cili shërben për të lidhur anijen në port që të mos lëvizë, cimë e trashë. Hedh ballamarin. Lidh me ballamar.
- Litar i trashë që përdoret për të lidhur mallrat e ngarkuara në një mjet. Lidh me ballamar. Dy të marrë këputin një ballamar. fj. u.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Prononcimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë rrjedhëse[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0