çekuilibruar
Shqip[redaktoni]
Mbiemër[redaktoni]
- Që ka humbur drejtpeshimin, që i është prishur ekuilibri; që është në gjendje çekuilibri; kund. i ekuilibruar. Gjendje e çekuilibruar. Bilanc i çekuilibruar. Ekonomi e çekuilibruar.
- Që mendon e vepron në mënyrë të parregullt, që nuk ka ekuilibër mendor a shpirtëror. Njeri i çekuilibruar. Qëndrim i çekuilibruar.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0