çalaman
Shqip[redaktoni]
Çalaman mb.keq. -
- Që çalon nga këmbët, i çalë. Burrë çalaman. Grua çalamane. Kalë çalaman.
- fig. Që është me të meta, i çalë. Punë çalamane.
- Përd. em. sipas kuptimit 1 të mbiemrit. Mori një çalaman.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0