çak
Shqip[redaktoni]
Çak onomat. - Përdoret si imitim për të shënuar tingullin e dobët, që del kur goditet diçka e fortë. Bën çak. Troket çak e çuk.
- Pa çak, pa bam (pa bërë as çak, as bam) pa shkrehur asnjë pushkë, pa luftë; pa ndonjë mundim, pa përpjekje. Bëri çak (arma) nuk shkrepi, nuk ndezi. Nuk bëri çak nuk e shkrehu asnjëherë, nuk luftoi.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0