shtjerrë

SHTJERRË f. zakon.

1. Qengj. Një tufë shtjerrash. Mish shtjerre. Kullot shtjerrat. Shkon me shtjerra. I urtë (i butë) si shtjerrë. Fle si shtjerrë. Fle gjumin e shtjerrave bën gjumë shumë të qetë.
2. përd. mb. Shumë i urtë, i butë, i bindur. I ka fëmijët shtjerra. Është shtjerrë fare.
Kërkon shtjerrat e deshve shih te DASH,~I.