manar

Nga Wiktionary

MANAR m.

  • 1. Qengj i butë, që është mësuar të ndjekë pas bariun a të zotin. Kulloste manarët. E bëri manar. I vete pas si manar.
  • 2. fig. edhe përk. Fëmijë i urtë e i përkëdhelur, që nuk u ndahet prindërve. Manari i babit!
Marrë nga "https://sq.wiktionary.org/w/index.php?title=manar&oldid=127106"