kundërmim

Nga Wiktionary

KUNDËRMIM m.

  • 1. Veprimi sipas kuptimeve të foljes KUNDËRMOJ.
  • 2. Erë e fortë (e mirë ose e keqe) që mban diçka a dikush dhe që të bie menjëherë në hundë. Kundërmimi i luleve (i trëndafilave). Kundërmimi i barit të njomë (të thatë). Kundërmimi i pranverës. Kundërmim i squfurit (i naftës, i djersës).