but
Shqip[redaktoni]
But
I m.sh. - Vozë e madhe druri, që shërben për të mbajtur verë, djathë, turshi etj. Butet e verës (e vajit). Dy bute djathë.
- Prish bute e bën kënaçe prish një punë të rëndësishme ose një gjë të mirë për të bërë diçka tjetër më të vogël a pa ndonjë vlerë të madhe; prish bucela e bën kënaçe.
II m.sh. -
- anat. Pjesa e butë në çaçkën e kokës te fëmijët e porsalindur; çaçka e kokës, maja e kokës. Buti i kokës. I ra në but.
- Tul nga kofsha e bagëtisë së therur. But derri (viçi).[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
I.
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
|
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0