bucë
Shqip[redaktoni]
Bucë f.sh. -
- Plis që ngre parmenda a plugu gjatë lërimit të tokës; plis me bar, bukëbar. Buca dheu. Thyej bucat. Nxjerr buca. Rrethoj (mbuloj) me buca. Bëhem si bucë shëndoshem shumë.
- Top bore. Gjuaj me buca.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0