bucë

Nga Wiktionary

Shqip[redaktoni]

Bucë f.sh. -

  1. Plis që ngre parmenda a plugu gjatë lërimit të tokës; plis me bar, bukëbar. Buca dheu. Thyej bucat. Nxjerr buca. Rrethoj (mbuloj) me buca. Bëhem si bucë shëndoshem shumë.
  2. Top bore. Gjuaj me buca.[1]

Etimologjia[redaktoni]

Shqiptimi[redaktoni]

Sinonime[redaktoni]

Antonime[redaktoni]

Fjalë të prejardhura[redaktoni]

Në gjuhë tjera[redaktoni]

Referencat[redaktoni]

  1. Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0