beronjë
Shqip[redaktoni]
Beronjë
I f.sh. -
- Grua që nuk bën fëmijë; femër e kafshëve shtëpiake që nuk pjell; shterpë. Mbeti beronjë.
- përd. mb. Që nuk bën fëmijë; që nuk pjell; që nuk prodhon: shterpë. Grua beronjë. Dele (dhi) beronjë. Tokë (arë) beronjë. Misër beronjë.
II f.sh. -
- zool. Gjarpër i hollë e i gjatë, që i mbështillet njeriut a shtazës përreth kur do ta hajë; ber, shigjetull.
- bot. Ashe. Fletë beronjë.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0