barbar

Nga Wiktionary

Barabar

I m.sh. -

  1. kryes. sh. hist. Emër me të cilin grekët dhe romakët e vjetër quanin me përbuzje të huajt, që nuk flisnin gjuhën e tyre dhe që i mbanin si të pazhvilluar.
  2. përb. Njeri i prapambetur e primitiv në zhvillimin e tij, njeri i pagdhendur e i pakulturuar; njeri i egër, i pamëshirshëm, shkatërrimtar e mizor ai që bën barbarizma. Barbarët fashistë. Barbarët nazistë.

II mb. -

  1. hist. Që ka të bëjë me popujt e tjerë, të cilët grekët e romakët e vjetër i mbanin si të pazhvilluar dhe i quanin me përbuzje me emrin «barbarë». Fiset barbare. Dyndjet barbare. Ushtritë barbare.
  2. përb. I prapambetur e primitiv në zhvillimin e tij, i pagdhendur e i pakulturuar; i egër, i pamëshirshëm, shkatërrimtar e mizor. Armiku barbar. Zgjedhë barbare. Sundim (agresion) barbar. Mjete barbare. Veprim (qëndrim) barbar. Ligj barbar. Sjellje barbare.[1]

Etimologjia[redaktoni]

Prononcimi[redaktoni]

Sinonime[redaktoni]

Antonime[redaktoni]

Fjalë rrjedhëse[redaktoni]

Në gjuhë tjera[redaktoni]

Anglisht - barbaric, vandal
Gjermanisht
Frëngjisht
Polonisht
Japonisht
Hollandisht
Italisht
Suedisht
Portugalisht
Spanisht
Kroatisht
Arabisht
Greqisht
Boshnjakisht
Persisht
Rusisht
Kinezisht
Finlandishte
Norvegjisht
Esperanto
Danisht
Sllovakisht
Hebraisht
Çekisht
Hungarisht
Luksemburgisht
Maqedonisht
Latinisht
Letonisht
Rumanisht
Katalanisht
Serbisht
Sllovenisht
Indonezisht
Bullgarisht
Turqisht
Ukrainisht
Lituanisht
Koreanisht
Bjellorusisht
Irlandisht
Estonisht
Venecianisht
Interlingua
Anglishte e thjeshtë

Referencat[redaktoni]

  1. Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0