çakalle
Shqip[redaktoni]
Çakalle f.sh. -
- Copë dërrase, që përplasët mbi gurin e sipërm të mullirit, kur ky rrotullohet dhe që rregullon rënien e kokrrave të drithit midis mokrave pak nga pak prej lugut të koshit; trakzë. Çakalle mulliri. Trokitja e çakalles. Ul (ngre, rregulloj) çakallen. Flet si çakalle mulliri flet pa pushim.
- fig. keq. Njeri që flet shumë e pa pushuar, llafazan. Çakalle e prishur. Çakalle mulliri.
- I bie një çakalleje me dikë flet në mënyrë që t’i bëjë qejfin dikujt tjetër ose si t'i vijë mbarë atij, i shkon për fije.[1]
Etimologjia[redaktoni]
Shqiptimi[redaktoni]
Sinonime[redaktoni]
Antonime[redaktoni]
Fjalë të prejardhura[redaktoni]
Në gjuhë tjera[redaktoni]
Referencat[redaktoni]
- ↑ Fjalori elektronik shpjegues FESH 1.0